Geçen ay Özgecan'ın yaşadığı vahşet ülkece bizi derinden sarstı. Tüm yurt ortak bir duruşla olayı lanetledi. Erkek egemen futbol dünyası da "kendince" tepkisini gösterdi. Futbol yorumcuları ekranlarda kınadı. Takımlar pankartlarla sahaya çıktı. Taraftarlar sloganlarıyla karşı durdu. Ancak her şey başlama düdüğü ile bitti. Kendince dedim çünkü kadın merkezli küfürler dillerden düşmediği müddetçe bu iş hep "kendince" olmaya devam edecek.
Futbol karşılaşması izlemeyi, stadyumlara gitmeyi küfür etmek için hayırlı bir vesile olarak gören taraftarlar o lanetledikleri vahşeti pis dillerine meze yapmaya devam ettiği sürece daha çok üzücü olaylar yaşamaya devam edeceğiz. Bu ülkede "kadın" daha ne kadar yok sayılacak?
Küfür, sadece futbol karşılaşmalarında ya da spor müsabakalarında değil hayatın her alanında kırmızı kartı hak eden bir şey bence. Sinir anlarında, kızgınlıklarda "şöyle okkalı bi' söveceksin aga!" tantanasını anlamak çok zor. Küfür yaratıcılığın bittiği yerdir. Tepkinin en ucuz halidir. Üstelik bunu yaparken -konu ile alakası olmamasına rağmen- kadınları kullanmak da ayrıca bir eziklik göstergesi. Tepki göstermenin daha insancıl bir yolu mutlaka vardır.
Evet belki istediğim şey çok ütopik. Böyle bir toplumda, hele ki noktalama işareti kullanır gibi küfür edilen bir alemde anında küfrü yok etmek imkansız. Bunu bir de tribünler açısından düşünüce iş iyice çıkmaza giriyor. Yine de bir yerlerden başlamak gerek. Cinsiyetçiliğin önüne geçmek için o zaruri küfürlerden kadınları ve yönelimleri çıkaralım öncelikle. Futbol topuna, krampona, direğe ve başka bir şeye sövün. Ne bileyim bir yerden başlamak önemli. Küfür ederek küfrü azaltmak ne kadar başarılı olur aslında bilemedim şimdi. Lakin ne kadar değersizleşirse o kadar unutulur. Maçlara çocuklarınızla gelin, eşlerinizle gelin böylece o diller biraz daha kontrollü olacaktır. Küfür edenlere tepki gösterin, ağzından çıktığına pişman olsun o tipler. Küfür etmenin marifet olmadığını söyleyin. Söven birisinin ardından gülüp, üstüne bir de "helal olsun be iyi dedin ha!" diye arka çıkmaktan vazgeçin. Çünkü bir yerden artık başlamak gerek. Samimiyetsizlik diz boyu oldu. Kadınların yaşadığı vahşetlere tepki gösterip, bir maçta her şeyi unuturcasına küfürler yağdırmak, zaten suçlu olan bizlere iyice kötü yükler bindiriyor.
Athena'nın "Marş söylerken yumruk göklerde" şiarını artık "küfür dillerde eller ilerde" durumuna çevirdik. Bu noktada durup düşünmemiz gerek. Ayrıca ufaktan da dilleri temizleyeme başlamak şart...
Böyle bir ülkede 8 Mart'ı bile kendi erkekliğine malzeme yapan kafalara rağmen, sizlere yaşatılan onca acıya rağmen tüm kadınların 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü kutlu olsun!
